چقدر سخته تو چشاي كسي كه تمام عشقت رو دزديده و جاش يه زخم هميشگي رو به تو هديه داد زول بزني و بجاي اين كه رفيق كينه و نفرت بشي حس كني بازم دوستش داري

چقدر سخته دلت بخواد سرت رو به يه ديواري تكيه بدي كه يه بار زير آوار غرورش تمام وجودت خرد شده

چقدر سخته كه تو خيالت ساعت ها باهاش حرف بزني اما وقتي ديديش چيزي جز سلام نتوني بگي

چقدر سخته وقتي كه پشتت بهشه دونه هاي اشك كونه هاتو خيس بكنه اما مجبور باشي بخندي تا نفهمه هنوزم دوستش داري

چقدر سخته كه گل آرزوهاتو تو باغ كسي ديگه ببيني و هزار بار تو خودت بشكني و اون وقت آروم زير لب بگي گل من باغچه ي نو مباركه