من ازیک سیب شروع شدم.ازیک درخت درباغچه ای که ازبهشت جداشده بود.من ازیک

حرف شروع شدم٬ ازدهان پرنده ای زیباکه دراعماق کهکشان راه خودراگم کرده بود.یک

سیب ویک حرف سرمایه قشنگی است نه؟سیب رابه ۲نیم تقسیم می کنم.

نیمی رابه تومی دهم ونیم دیگری رابه دریا.تاپس فردارودهای فراوانی به دنیاآورد.

یک رودسهم تو...یک رود سهم من...

ویک قایق کوچک برای هردومان.بیابه سمت آوازهای بکرپاروبزنیم.چه خوب بودکسی

برای شب های بلندمن قدری خورشیدمی آورد... من سهم خودرابه سایه هامی دادم و

به دخترکی تنهاکه درچهارراههای زندگی برای عابران خسته ارزوی خوشبختی

می کند٬ چه خوب بودکسی ازفراسوی باران می آمدوبخت وکلامم راازخوابی هزاره

بیدارمی کرد...آن وقت تاآخرین دقیقه حیات درمیان ستاره هاراه می رفتم وبرای آنها

ازتومی گفتم... بیاتافرشته ها بالا برویم که افسانه های کهن درمه غلیظی شناورند.

یک لبخندشکفته سهم تو٬ یک دلتنگی ملیح سهم من اگرتوبخواهی؟ اگرمن بخواهم

آنقدرمی توانیم بالابرویم که به روزهای دست نخورده ازل برسیم وپرهای نازنین رازرا

لمس کنیم.بیاتاآرزوهای زلالمان بالا برویم...

یک شوق کودکانه سهم تو٬یک حسرت طولانی سهم من٬ اگرفرشته هابرای من وتو

دعاکنندآسمانها ازهم خواهندشکافت وماناگهان پنجره سپیدی راکه خداپشت آن

نشسته خواهیم دید.