این سکوتوساکتش کن                 باترنم یه آواز

بشکن این شب قفس رو                باسروده های پرواز

نگودیره واسه خوندن

نگوسخته پرگشودن

تویه عزم تازه داری

واسه تکراری نبودن

یه دفه واسه همیشه

به خودت بگوکه هستی

پاره کن زنجیرایی که                     پاهاتوبااونابستی

مشت روزگاروواکن                           گل یاپوچ فرقی نداره

اونیکه توبازی رات داد                        سهم توجایی میذاره.